ԹԱՆԿԱՆԵՐ

ՍԱՐԳԻՍ ՎԱՆՅԱՆ

***

Բաժանվեցինք:
Քամին դեռ ինձ է բերում
Հեռացումիդ առագաստի
Ծվենները՝ վրան թելեր՝
Առանց ասեղի:

*** 

Երբ ամպերն ինձ 
Իրենց թևերին առած տանեն,
Այնժամ կարտասվես,
Հիմա
Ամպերն են արտասվում:

*** 

Ամպը կիտեց հոնքերը:
Տնքաց:
Մի կաթիլ մաքրություն
Ընկավ հողի պապակ շուրթերին:
Մի ժպիտ հորիզոններ շարժեց:

*** 

Ճնճղուկը դրսում
Սառույց էր Կտցահարում...

Թվաց:
Ողջ աշխարհն է ծարավ...

*** 

Դու հեռանում էիր:
Ես հեռանում էի:
Ու...Մեր բաժանման տեղում
Հառաչանք էր լճանում...

*** 

Մի գերան էր
Գետը տանում...
Ծառերի ստվերները
Ջուրն ընկել,
Ծերուկին փրկել էին ջանում:

***

-Արև՛, ինչո՞ւ չես
Ծիածան կապում
Իմ գլխավերևում,
Չէ՞ որ ձեռքերս
Վեր պարզած եմ ապրում:

***

Մի օր ամպով կծածկվի
Քեզ հեռու տարած թևերիդ երկինքը:
Ես կրկին...
Մարմինս կդարձնեմ
Կայծակների շիրիմ:

ՀՈՔՈՒՆԵՐ

***

Լուսատտիկի
Մեծության մասին
Հարցրեք խավարից:

*** 

Թե դժվարանում ես
Բուռդ բացել,Հայացքդ լուսնին հառիր...

***

Աշունը փակեց վարագույրները:
...Ոմանց՝ փաթիլներ,
Ոմանց՝ կաթիլներ:

*** 

Մատղաշ ճյուղը կոտրվել-կախվել,
Անխոս նայում էր
Լռության փակ աչքերին:

*** 

Լուսինը հայացքը փռեց...
Ծառի ստվերը ստվեր գրկեց,
Ձեռքերս՝ մենակությունս:

*** 

Ծիածանը կամարվեց:Սևազգեստ մի կին
Միայն սև տեսավ:

*** 

Մորենին չի հպվում հորիզոններին,
Սակայն գույներ ունի
Արևի...

*** 

Օձը ջանում է
Արևը մոտեցնել...
Մի բուռ ավազին:

*** 

Միշտ սիրում եմ:
Ու սիրելիս՝
Հիշում մահը:

*** 

Մենակ էի:
Մենակությունս
Մի ամբողջ դատարկ աշխարհով լցրիր:

*** 
Անզգույշ քամուց
Ծաղկած բալենու թերթիկներն են թափվում:
Ի՜նչ տաք էր ձյունը ձմռանը:

*** 

Սիրտս այնպե՜ս է հրճվում,
Որ դու կաս,
Կարծես թե ինքը... չի՜ մերժվել:

*** 

Ա՜խ, թաշկինակս...
Չէ՛, էլ չի օգնում,
Մա՜յր իմ, քո փեշով սրբեմ աչքերս:

*** 

Թիթեռնիկը խղճա՜ց, խղճաց
Դարեր ապրած
Այս աշխարհին:

*** 

Բաժանվում էինք...Ստվերդ քաշեց
Ստվերիս փեշից:

***

Մահը ինքն էլ Մահ ունի.
Անմահներն են:

***

Օրն արթնացավ:
Մանուկ էր օրը:
Ու փարվեց մորս կրծքին:

*** 

Երազիս մեջ
Շուրջս ծաղիկներ էին թափված,
Հավաքում, շիրմիս էի դնում: